همه چیز در مورد قند خون و شناخت دستگاه تست قند خون

قند خون یا گلوکز، قند اصلی موجود در خون است. بدن گلوکز را از مواد غذایی که می‌خوریم دریافت می‌کند. این قند یک منبع انرژی مهم برای بدن است و مواد مغذی برای اندام‌های بدن، عضلات و سیستم عصبی را فراهم می‌کند. جذب، ذخیره سازی و تولید گلوکز توسط فرآیندهای پیچیده‌ای که در روده کوچک، کبد و پانکراس رخ می‌دهد، به طور مداوم تنظیم می‌شود.

گلوکز پس از اینکه فرد کربوهیدرات می‌خورد، وارد جریان خون می‌شود.

سیستم غدد درون ریز با استفاده از پانکراس کمک می‌کنند تا سطوح گلوکز خون در حد معمول باشد. پانکراس هورمون انسولین تولید می‌کند و پس از اینکه فرد پروتئین یا کربوهیدرات مصرف کند آن را به خون ترشح می‌کند.

انسولین گلوکز اضافی را به شکل گلیکوژن در کبد ذخیره می‌کند. همچنین پانکراس یک هورمون به نام گلوکاگون تولید می‌کند که عمل آن عکس انسولین است، یعنی در صورت نیاز قند خون را افزایش می‌دهد.

وقتی بدن به قند خون بیشتری نیاز دارد، گلوکاگون به کبد پیام می‌فرستد تا کبد گلیکوژن را به گلوکز تبدیل کند و آن را به داخل جریان خون آزاد کند. این فرایند گلیکوژنولیز نامیده می‌شود.

در واقع انسولین و گلوکاگون باهم عمل می‌کنند تا سطح گلوکز خون در حد متعادل باقی بماند.

قند خون نرمال (طبیعی) چیست؟

سطح قند خون طبیعی بعد از حداقل هشت ساعت غذا نخوردن (هشت ساعت ناشتایی)، کمتر از mg/dl 100 است و دو ساعت بعد از غذا خوردن کمتر از mg/dl 140 می‌باشد.

در طول روز، پایین‌ترین میزان قند خون قبل از خوردن وعده‌های غذایی است. برای اکثر افراد بدون دیابت، سطح قند خون قبل از غذا حدود 70 تا 80 می‌باشد.

برای برخی افراد، 60 طبیعی است و برای بعضی نیز mg/dl 90 مقدار طبیعی است.

این تغییرات در سطوح قند خون، قبل و بعد از غذا، نشان دهنده نحوه جذب و ذخیره گلوکز توسط بدن است.

پس از غذا خوردن، بدن شما کربوهیدرات‌های مواد غذایی که مصرف کردید را به قطعات کوچکتر، از جمله گلوکز تبدیل می‌کند، که روده کوچک می‌تواند آن را جذب کند.

هایپوگلیسمی (قند خون پایین) چیست؟

 

هایپوگلیسمی یک شرایط ناشی از میزان بسیار پایین قند خون (گلوکز)، است.

اغلب هایپوگلیسمی طی درمان دیابت به وجود می‌آید. با این حال، شرایط مختلف بسیار نادری، می‌توانند باعث کاهش سطح قند خون افراد مبتلا به دیابت شوند. مانند تب.

هایپوگلیسمی یک بیماری نیست بلکه نشان دهنده یک مشکل در وضعیت سلامت است.

زمانی که سطح قند خون 70 میلی گرم در دسی لیتر (mg / dL) یا 3.9 میلی مول در لیتر (mmol / L) یا کمتر باشد، هایپوگلیسمی تلقی می‌شود و باید سریعاً درمان شود.

پایین بودن سطح قند خون را یا با غذاهای با قند بالا، نوشیدنی و یا با داروها به حد طبیعی می‌رسانند، اما درمان درازمدت نیاز به شناسایی علت اصلی هایپوگلیسمی دارد.

علائم هایپوگلیسمی

اگر سطح قند خون خیلی پایین باشد، علائم و نشانه‌های آن ممکن است موارد زیر باشد:

• ضربان قلب نامنظم
• خستگی
• پوست رنگ پریده
• لرزش
• اضطراب
• عرق کردن
• گرسنگی
• بی‌قراری
• احساس سوزن سوزن شدن در اطراف دهان

هایپرگلیسمی (قند خون بالا) چیست؟

 

قند خون بالا یا هایپرگلیسمی بر افراد مبتلا به دیابت تأثیر می‌گذارد. عوامل متعددی می‌توانند سبب هایپرگلیسمی در افراد مبتلا به دیابت شوند که به برخی از آنها در زیر، اشاره شده است.

• نوع غذا و فعالیت‌های بدنی
• بیماری
• داروهای غیردیابتی
• قطع کردن یا مصرف نکردن داروهای کاهش دهنده گلوکز

درمان هایپرگلیسمی بسیار مهم است، زیرا اگر درمان نشود، می‌تواند منجر به عوارض جدی شود که نیاز به مراقبت‌های اورژانسی دارند مانند کمای دیابتی.

عوارض هایپرگلیسمی

هایپرگلیسمی دائم در بلند مدت، حتی اگر شدید نباشد، می تواند منجر به مشکلات زیر شود:

• آسیب به چشم
• آسیب به کلیه‌ها
• آسیب به اعصاب
• ایجاد مشکلات قلبی

علائم هایپرگلیسمی

هایپرگلیسمی زمانی که مقدار گلوکز به طور قابل توجهی بالا نرود، علائمی ایجاد نمی‌کند. این میزان معمولاً بیشتر از 180 تا 200 میلی‌گرم در دسی لیتر (mg / dL) و یا 10 تا 11 میلی مول در لیتر (mmol / L) می‌باشد.

علائم هایپرگلیسمی به آرامی طی چند روز یا چند هفته نمایان می‌شوند. هرچه مدت زمان بیشتری سطح قند خون بالا باشد، علائم جدی‌تر می‌شوند. با این حال، برخی از افراد مبتلا به دیابت نوع 2 برای مدت زمان طولانی، علیرغم افزایش سطح قند خون‌شان، هیچ علائمی ندارند.

علائم و نشانه‌های اولیه که تشخیص زودهنگام آن‌ها در درمان سریع این شرایط به شما کمک می‌کند، شامل موارد زیر می‌باشد:

• ادرار مکرر
• افزایش تشنگی
• تاری دید
• خستگی
• سردرد

مقدار نرمال قند خون

قند خون نرمال در حالت ناشتا :

برای افراد مبتلا به دیابت : 130-80 میلیگرم بر دسی لیتر

برای افراد بدون دیابت : 99-70 میلیگرم بر دسی لیتر

میزان قند خون نرمال در طول روز

قند خون نرمال دو ساعت بعد از غذا :

برای افراد مبتلا به دیابت : کمتر از 180 میلیگرم بر دسی لیتر

برای افراد بدون دیابت : کمتر از 140 میلیگرم بر دسی لیتر

HbA1c:

آزمایش طولانی مدت گلوکوز وجود دارد که به هموگلوبین HbA1c, A1C و A1c معروف است. این آزمایش مقدار متوسط دو سه ماه اخیر را تعیین می کند. HbA1c به صورت درصد بیان می شود .

برای افراد مبتلا به دیابت : 7% یا کمتر

برای افراد بدون دیابت : کمتر از 7/5 %

نتیجه آزمایش قند خون و میزان گلوکز خون

قند خون نرمال در دیابت بارداری

قند ناشتا و قبل از غذا : 92 میلیگرم بر دسی لیتر

بعد از غذا:120 میلیگرم بر دسی لیتر

قند نرمال در مادر باردار با دیابت قبلی

قند ناشتا و قبل از غذا : 99 -60 میلیگرم بر دسی لیتر

بعد از غذا: 129-100 میلیگرم بر دسی لیتر

HA1c: کمتر از 6 درصد

قند خون نرمال در بارداری چند است؟

آزمایش قند خون

با انجام آزمایش خون نوک انگشت، می توانید مقدار گلوکز و قند خون را اندازه گیری کنید . می توانید برای اندازه گیری قند خون یک سنسور به زیر پوست بگذارید ، به این روش اندازه گیری CGM می گویند.

آزمایش خون به صورت مرتب برای افرادی که انسولین تزریق می کنند، باید انجام شود .

برای کنترل قند خون می توانید بعد از خوردن غذاهای مختلف یا انجام فعالیت های مختلف مقدار گلوکوز را اندازه گیری کنید . مقدار قند خون بسته به مقدار و نوع غذا افزایش می یابد. افراد مبتلا به دیابت نوع 2 که انسولین تزریق نمی کنند، می توانند در مواقع مختلف قند خونشان را اندازه بگیرند. اغلب افراد مبتلا به دیابت نیازی به آزمایش بین وعده های غذایی ندارند، مگر اینکه مصرف داروهای دیابت داشته باشند که می توانند قند خون را کاهش دهند.

اندازه گیری میزان قند خون

بهتر است افراد دیابتی بلافاصله پس از بیدار شدن، قند خون ناشتا را اندازه گیری کنند. همچنین ممکن است برای تست قند خون قبل از غذا یا گاهی 2 ساعت پس از غذا، قند خون نرمال یعنی زمانی که قند خون به حالت طبیعی بازگشته است، مناسب باشد.

با برنامه ریزی آزمایش انجام دهید. آزمایش روزانه در یک زمان به شما اطلاعات سودمندی نمی دهد مثلا پس از تغییر قرص یا استفاده از دارویی خاص قند خونتان را اندازه بگیرید.

دستگاه قند خون‌

با توجه به اهمیت اندازه‌گیری قند خون در مدیریت دیابت و پیشگیری از عوارض آن، لازم است با نحوه انتخاب دستگاه اندازه‌گیری قند خون معتبر و مسائلی که در این رابطه مهم است، آشنا شویم. پیش از تهیه دستگاه اندازه‌گیری قند خون به این مسائل توجه داشته باشید:

آیا این دستگاه تست قند خون معتبر است؟

برای پاسخ به این سؤال لازم است هولوگرام دستگاه و استاندارد آن بررسی شود. وجود هولوگرام و شماره مجوز وزارت بهداشت به‌عنوان اولین پیش‌شرط جهت اطمینان از اصالت دستگاه و بهترین چاره‌جویی برای در امان بودن از دستگاه‌های تقلبی است. وجود هولوگرام بر روی دستگاه درواقع برچسب اطمینانی است که نشان می‌دهد که دستگاه ازلحاظ ایمنی مورد تائید وزارت بهداشت است و از مجاری قانونی وارد کشور شده است. متأسفانه در کشور ما، تعداد زیادی کمپانی با ملیت‌های متفاوت اقدام به عرضه محصولات کم کیفیت با پیشنهادهای قیمتی ارزان نموده‌اند که فروشندگان نیز به علت سود بالاتر ممکن است آن‌ها را پیشنهاد کنند.

کدام استاندارد برای دستگاه تست قند خون مناسب است؟

بهترین استاندارد یا ISO برای دستگاه تست قند، ISO 15197 است. اگر دستگاه تست قند دارای ISO 15197:2015 (یعنی ISO 15197 مربوط به سال ۲۰۱۵) و یا ISO 15197:2013 (یعنی ISO 15197 مربوط به سال ۲۰۱۳) باشد یعنی دستگاه از نظر دقت مورد تائید است و احتمال خطا با این دستگاه بسیار کم است؛ در هنگام خرید دستگاه توجه کنید که حتماً دستگاه یکی از این دو ISO را داشته باشد. لارم به ذکر است دستگاه‌های که دارای ISO 15197:2003 (یعنی ISO 15197 مربوط به سال ۲۰۰۳) هستند دقت کمتری دارند

2. قند خون با چه روشی توسط دستگاه اندازه‌گیری می‌شود؟

در دستگاه‌های تست قند خون از روش فتومتری و یا روش الکتروشیمیایی برای اندازه‌گیری قند خون، استفاده می‌شود.

روش فتومتری (نور سنجی): در این روش بر روی نوار تست میزان مشخصی آنزیم وجود دارد، زمانی که قطره خون بر روی نوار قرار می‌گیرد با آنزیم واکنش نشان داده و ماده رنگی تولید می‌کند. نوری که از طریق منبع داخل دستگاه تولید می‌شود با طول‌موج مشخص به نوار تست قند خون می‌رسد و ماده رنگی تولیدشده نور را جذب می‌کند. مقدار ماده رنگی تولیدشده با مقدار گلوکز نمونه متناسب است. اگر میزان گلوکز در خون بیشتر باشد، رنگ بیشتری تولید می‌شود، نوار نور بیشتری را جذب می‌کند و درنتیجه نور کمتری را منعکس می‌کند که نشانگر قند خون بالا است. نکته بسیار مهم در استفاده از دستگاه‌های فتومتری این است که دستگاه باید کاملاً تمیز باشد در غیر این صورت، نتایج حاصل از دستگاه می‌تواند همراه با خطا باشد.

روش الکتروشیمیایی: در این روش بر روی نوار تست میزان مشخصی آنزیم وجود دارد، زمانی که قطره خون بر روی نوار قرار می‌گیرد با آنزیم واکنش نشان داده و الکترون تولید می‌کند. تعداد الکترون‌ها با مقدار گلوکز نمونه متناسب است. آنزیم استفاده ‌شده در نوارها یا آنزیم گلوکزاکسیداز (GOD) و یا آنزیم گلوکز دهیدروژناز (GDH-PQQ) است.

آنزیم گلوکز دهیدروژناز (GDH-PQQ): آنزیم GDH-PQQ می‌تواند علاوه بر گلوکز خون (قند خون) با سایر قندها مانند مالتوز، گزیلوز، گالاکتوز واکنش دهد. این قندها در برخی ترکیبات داروئی و خوراکی وجود دارند بنابراین واکنش آنزیم GDH-PQ با این قندها می‌تواند سبب بالاتر نشان دادن قند خون به شکل کاذب و در نتیجه تصمیم‌گیری‌های نادرست شود. از سال ۲۰۰۸، استفاده از نوارهای تست قند خون با آنزیم GDH-PQQ در برخی بیماران و همه بیمارستان‌ها و مراکز درمانی دنیا، از طرف اداره غذا و داروی امریکا (FDA) به دلیل گزارش ۱۳ مورد مرگ در دنیا ممنوع شده است.

آنزیم گلوکزاکسیداز (GOD): این آنزیم فقط با قند خون یا همان گلوکز واکنش نشان می‌دهد و توصیه می‌شود از دستگاه و نوار تست قندهای که با این آنزیم کار می‌کنند، استفاده شود.

آیا دستگاه تست قند خون نیاز به کدگذاری دارد؟

دستگاه‌های اندازه‌گیری قند خون به دودسته نسل جدید و نسل قدیم تقسیم می‌شوند. در دستگاه‌های نسل قدیم لازم است قبل از ورود نوار اندازه‌گیری قند خون به داخل دستگاه کد درج‌شده روی بسته نوار را به دستگاه بدهید. پس از واردکردن کد، دستگاه تنظیم‌شده و میزان قند خون را نشان می‌دهد. عدم رعایت این نکته باعث بروز خطا در اندازه‌گیری قند خون خواهد شد.

اما دستگاه‌های نسل جدید نیازی به کدگذاری دستی ندارند و به شکل اتوماتیک کدگذاری شده‌اند که به آن‌ها اتو-کدینگ (Auto Coding) می‌گویند و یا اصلاً نیازی به کدگذاری ندارند که به آن‌ها نو-کدگذاری (NoCoding) می‌گویند. استفاده از این دستگاه‌ها راحت‌تر و احتمال خطا در این دستگاه‌ها کمتر است.

آیا دستگاه سیستم کنترل حجم خون (BVC) دارد؟

سیستم کنترل حجم خون (BVC) به این معناست که اگر فرد خون کمتر از آنچه مورد نیاز است به نوار تست بدهد، دستگاه با هشدار یا (Error) بدهد و عدد قندی گزارش نکند، در این حالت لازم است که فرد از نوار تست دیگری استفاده کند و به ‌اندازه کافی خون به نوار جدید دهد تا نتیجه صحیح توسط دستگاه گزارش شود. البته در بعضی از دستگاه‌ها که مجهز به تکنولوژی Second Chance هستند، فرد فرصت دارد بعد از مشاهده هشدار ناکافی بودن میزان خون، در عرض چند ثانیه دوباره خون به نوار دهد و در صورتی که میزان خون کافی باشد نتیجه تست قند گزارش می‌شود.

متأسفانه دستگاه‌هایی وجود دارند که مجهز به سیستم کنترل حجم خون نیستند و در صورتی که خون ناکافی به دستگاه داده شود، دستگاه عددی را نشان می‌دهد که اشتباه است و تصمیم‌گیری بر اساس آن می‌تواند باعث آسیب به فرد شود.

دستگاه به چه میزان خون نیاز دارد؟

میزان خون موردنیاز برای اندازه‌گیری قند خون یکی از عواملی است که در تهیه دستگاه باید به آن توجه شود. میزان خونی که برای اندازه‌گیری قند خون مورد نیاز است از دستگاهی به دستگاه دیگر متفاوت است؛ دستگاه‌های نسل جدید به خون کمتری (حداقل ۳/۰ میکرولیتر خون) احتیاج دارند، درنتیجه به هنگام تست می‌توان شدت ضربه را بر روی کم تنظیم کرد تا درد کمتری احساس شود اما دستگاه‌های نسل قدیم به خون بیشتری (۳ میکرولیتر) احتیاج دارند، درنتیجه به هنگام تست لازم است که شدت لنست را افزایش داد تا خون بیشتری خارج شود که می‌تواند سبب ایجاد درد بیشتر شود.

سرعت اندازه‌گیری دستگاه چگونه است؟

دستگاه‌های مختلف موجود در بازار، با سرعت‌های متفاوتی قند خون را اندازه‌گیری می‌کنند، این زمان از ۵ ثانیه تا ۶۰ ثانیه متفاوت است. طبیعتاً هرچه سرعت اندازه‌گیری بیشتر باشد، میزان آرامش روحی و نیز سرعت واکنش به نتایج بیشتر خواهد بود.

امکانات جانبی دستگاه چیست؟

گارانتی و خدمات دستگاه تست قند: لازم است در تهیه دستگاه به نام شرکت واردکننده و وجود مرکز خدمات پس از فروش توجه شود. وجود مراکز خدمات می‌تواند به سؤالات در زمینه تهیه دستگاه مناسب و یا تأمین لوازم جانبی و یک‌بارمصرف دستگاه کمک‌کننده باشد.

حافظه: دستگاه‌های تست قند دارای حافظه‌ای برای ثبت مقادیر قند خون اندازه‌گیری شده می‌باشند. بیشتر دستگاه‌ها می‌توانند ۱۰۰ تا ۴۵۰ نتیجه را ثبت و ذخیره کنند، البته در بعضی از دستگاه‌ها امکان ثبت و ذخیره ۳۰۰۰ است. مسلماً اگر دستگاه دارای حافظه بالایی باشد اما امکان تحلیل داده‌ها توسط دستگاه و یا کاربر وجود نداشته باشد این امکان خیلی نیز مؤثر و مفید نخواهد بود.

نمایش میانگین و ارائه نمودار: بسیاری از دستگاه‌های تست قند دارای امکان محاسبه میانگین هفتگی، دوهفته‌ای و ماهانه قند خون را می‌باشند و یا ممکن است امکان تهیه نمودار قند خون را داشته باشند، چنین امکاناتی سبب استفاده راحت‌تر و کاربردی از دستگاه می‌شود. وجود چنین امکاناتی علاوه بر اینکه می‌تواند به کادر درمانی و تنظیم برنامه مدیریت دیابت کمک کند، برای افراد سالمند که حوصله کمتری برای ضبط این اعداد و محاسبات ریاضی دارند نیز راهکاری مناسب است.

از تهیه دستگاه های ارزان قیمت یا رایگان خودداری کنید!

قیمت دستگاه تست قند چگونه است؟

قیمت دستگاه فاکتور مهمی است که می‌تواند بر روی تصمیم برای خرید تأثیرگذار باشد. مسلماً دستگاه‌های که بر اساس تکنولوژی روز دنیا هستند؛ دقت و امکانات بیشتری دارند، هزینه بالاتری نیز دارند. توصیه می‌شود در خرید دستگاه گلوکومتر دید بلندمدت داشته باشید و به این نکته توجه کنید که هزینه دستگاه را یک‌بار پرداخت می‌نمایید اما می‌توانید زمان طولانی از آن استفاده کنید.

اگر با دستگاه گلوکومتری مواجه شدید که قیمت آن پائین تر از عرف است و یا اینکه به شکل رایگان در اختیار شما گذاشته‌شده است به وجود هولوگرام وزارت بهداشت، استاندارد (ISO 15197) دستگاه، روش اندازه‌گیری قند خون، اتو-کدینگ یا نو-کدینگ بودن دستگاه، مجهز بودن به سیستم کنترل حجم خون (BVC)، میزان خون موردنیاز، سرعت اندازه‌گیری و امکانات جانبی آن توجه کنید. مسلماً هیچ ارزانی بی‌دلیل نیست و از طرفی برای جبران قیمت در دستگاه‌های ارزان و یا رایگان، وسایل جانبی آن مانند نوار و سوزن قیمت بالاتری خواهند داشت و احتمال نایاب شدن وسایل جانبی دستگاه زیاد است.

بروشور دستگاه را مطالعه کنید!

بعد از تهیه دستگاه اندازه‌گیری قند خون استاندارد و معتبر با دقت دستورالعمل دستگاه را مطالعه کنید تا در رابطه با موارد زیر اطلاعات کسب نمایید:

• با معنای علائم روی مانیتور دستگاه آشنا شوید.
• با کدهای که ممکن است روی مانیتور دیده شود و بیانگر اشکالی در نحوه استفاده یا کار دستگاه است، آشنا شوید.
• با محدوده قندی که دستگاه قادر به‌اندازه آن است، آشنا شوید. گاهی اوقات علائمی مانند “LO” یا “HI” روی مانیتور نمایش داده می‌شوند که نشان می‌دهند قند خون فراتر از محدوده اندازه‌گیری دستگاه است.
• مطمئن شوید که آیا دستگاه شما نیاز به تمیز و ضدعفونی منظم دارد یا خیر.
• از نحوه بررسی کیفیت دستگاه و زمان‌های که نیاز به بررسی کیفیت آن است، مطلع شوید. گاهی اوقات لازم است دستگاه با استفاده از محلول کنترل خود آزمایش شود تا مطمئن شوید دستگاه و نوارهای تست به‌درستی کار می‌کنند.

به نوار تست قند خون توجه کنید

سازمان غذا و داروی آمریکا  (FDA) توصیه می‌کند از نوار تست‌های که در آن‌ها بازشده است و یا متعلق به شخص دیگری است، استفاده نکنید. از علت‌های این توصیه می‌توان به عدم اطمینان از نحوه صحیح نگهداری نوار تست قند، آلوده بودن آن‌ها به خون و یا ترکیبات دیگر، احتمال اتمام تاریخ انقضا نوار و یا ایجاد خدشه در تاریخ انقضا نوار اشاره کرد که همه این مسائل می‌توانند منجر به نتایج نادرست تست قند خون، تصمیم‌گیری اشتباه و درنهایت آسیب به فرد شوند. آسیب‌های مکانیکی (مثل بازی کردن با نوار تست یا خم و راست کردن آن)، آسیب‌های شیمیایی (مثل رطوبت هوا که براثر باز بودن در جعبه نوار و یا لمس نوار با دست خیس) می‌تواند بر روی کارایی نوار تأثیر گذاشته و نتیجه تست قند را دچار اختلال کند، بنابراین:

• از نوارهای تست قند مربوط به دستگاه خود استفاده کنید.
• همیشه از نوارهای دارای تأییدیه وزارت بهداشت (هولوگرام) استفاده کنید.
• به تاریخ انقضا نوار تست قند توجه کنید.
• با مطالعه بروشور نوار تست قند از نحوه نگهداری صحیح آن مطلع شوید.
• از استفاده مجدد از نوار تست خودداری کنید، بعد از مصرف نوار تست آن را دور بیندازید و دوباره در جعبه نوار تست قرار ندهید.

حواستان به نوار‌های تست GDH-PQQ باشد

اگر از داروهای حاوی قند استفاده می‌کنید، نوارهای تست GDH-PQQ را خریداری نکنید. بعضی انواع گلوکومترها از این نوار تست‌ها استفاده می‌کنند. یافته‌ها نشان می‌دهند چنانچه بیمار داروهای خاصی را که حاوی قند هستند مصرف کند و سپس از این نوارها در گلوکومتر استفاده کند، دستگاه گلوکومتر قند خون بیمار را درست نشان نمی‌دهد. برخی برندهای گلوکومتر که همچنان از این نوع نوار تست استفاده می‌کنند، در زیر آورده شده‌اند:

• TRUEresult
• TRUEtest
• TRUE2GO
• Accu-chek

این برندها و نوارها مشکلی ندارند، اما اگر هر یک از داروهایی را که در زیر آورده‌ایم، مصرف می‌کنید، این نوع نوار تست را خریداری نکنید:

• محلول ایکودکسترین (icodextrin) دیالیز صفاقی؛
• ایمونوگلوبولین‌های معینی مثل اُکتاگام ۵% (Octagam 5%)، واکسن ایمون گلوبولینIV، هپاگام بی (HepaGamB)، گام‌ایمون اِن ۵% (Gamimune N 5%) یا مایع وین‌رو اس‌دی‌اف (WinRho SDF)؛
• اُرنسیا (آباتاسپت) (Orencia)؛
• محلول کاهش چسبندگی ایکودکسترین ۴%؛
• داروی رادیوایمونوتراپی بکسار (Bexxar)؛
• هر چیزی که در بدن پس از سوخت‌و‌ساز به گلوکتوز، مالتوز یا ایکسیلوز تبدیل شود یا حاوی این مواد باشد.