خانه وبلاگ

عفونت چشم می‌تواند به دلایل مختلفی ایجاد شود و درک این علل می‌تواند به پیشگیری و درمان مؤثر کمک کند. عفونت چشم انواع بسیاری دارد که می‌تواند با درگیری قسمت‌های مختلف چشم بر اثر علل متفاوت ویروسی، باکتریایی، قارچی و انگلی ایجاد شود. علائم و درمان، بسته به علت آن متفاوت است. با داروخانه آنلاین دارو دراگ همراه باشید.

نگاهی کلی به مقوله عفونت چشمی

عفونت چشم می‌تواند ناشی از باکتری‌ها، ویروس‌ها، قارچ‌ها یا میکروارگانیسم‌های دیگر باشد. شایع‌ترین نوع عفونت چشم، ورم ملتحمه یا "چشم صورتی" است که معمولاً علت ویروسی دارد، اما باکتری‌ها نیز می‌توانند موجب آن شود. علائم عفونت چشم می‌تواند شامل قرمزی، درد، سوزش، ترشحات، حساسیت به نور، تورم و خارش باشد.

برای درمان عفونت‌های چشمی، ابتدا باید علت آن تشخیص داده شود.

عفونت‌های چشمی باکتریایی معمولاً با قطره‌ها یا پمادهای آنتی‌بیوتیکی درمان می‌شوند. در موارد شدیدتر، ممکن است نیاز به آنتی‌بیوتیک‌های خوراکی باشد.

در مورد عفونت‌های ویروسی، درمان معمولاً حمایتی است و شامل استراحت و مراقبت‌های خانگی می‌شود. عفونت‌های قارچی و انگلی نیاز به درمان‌های تخصصی‌تر دارند. برای علایم ناشی از آلرژی، درمان‌ها می‌تواند شامل استفاده از آنتی‌هیستامین‌ها باشد.

پیشگیری از عفونت چشم، شامل شستشوی مرتب دست‌ها، جلوگیری از دست زدن به چشم‌ها با دست‌های کثیف، استفاده از عینک‌های محافظ در محیط‌های پرگرد و غبار و تعویض منظم لنزهای تماسی است. در صورت بروز علائم عفونت چشم، مراجعه به پزشک توصیه می‌شود تا از پیشرفت بیماری و آسیب‌های جدی‌تر جلوگیری شود.

انواع عفونت چشم کودکان و بزرگسالان

انواع عفونت‌های چشمی در کودکان و بزرگسالان متفاوت است که می‌تواند قسمت‌های مختلف چشم را تحت تاثیر قرار دهد.  در اینجا به برخی از انواع رایج عفونت چشم اشاره می کنیم:

ورم ملتحمه (چشم صورتی)

این عفونت که به آن "چشم صورتی" نیز گفته می‌شود، شایع‌ترین نوع عفونت چشمی است و می‌تواند ویروسی، باکتریایی، گونوکوکال، کلامیدیایی یا آلرژیک باشد.

 کراتیت

 التهاب قرنیه که اغلب توسط باکتری‌ها، ویروس‌ها یا انگل‌های موجود در آب ایجاد می‌شود.  این وضعیت به ویژه در بین استفاده کنندگان از لنزهای تماسی رایج است.

 گل‌مژه

 برآمدگی قرمز دردناک زیر پلک یا قاعده مژه‌ها که معمولاً در اثر عفونت باکتریایی غدد چربی در پلک یا مژه‌ها ایجاد می‌شود.

 بلفاریت

 التهاب پلک ها که می‌تواند ناشی از بیماری‌های پوستی یا عفونت‌های باکتریایی باشد.

 سلولیت

 عفونت پوست اطراف چشم که در صورت عدم درمان سریع می‌تواند به خود چشم سرایت کند.

 داکریوسیستیت

 عفونت کیسه اشکی که اغلب به دلیل مسدود شدن مجاری اشکی است.

 اندوفتالمیت

عفونت شدید داخل چشم، که می‌تواند پس از جراحی چشم یا آسیب چشمی ایجاد شود.

 یووئیت

التهاب لایه میانی چشم که می‌تواند با عفونت‌های ویروسی یا اختلالات خود ایمنی مرتبط باشد.

علائم عفونت چشمی

علائم عفونت چشمی می‌تواند بسته به نوع عفونت متفاوت باشد، اما برخی از نشانه‌های رایج عبارتند از:

• قرمزی چشم: این یکی از شایع‌ترین نشانه‌ها است و می‌تواند نشان‌دهنده التهاب یا عفونت باشد.
• درد چشم: ممکن است به صورت سوزش، خارش یا احساس فشار باشد.
• ترشحات چشم: ممکن است ترشحات چرکی، آبکی یا چسبناک داشته باشید که می‌تواند پلک‌ها را به هم بچسباند.
• حساسیت به نور: ممکن است نور برای چشم‌ها آزاردهنده باشد.
•  تورم پلک‌ها: پلک‌ها ممکن است متورم و حساس شوند.
• احساس وجود جسم خارجی: ممکن است احساس کنید که چیزی در چشم‌تان گیر کرده است.
• افزایش اشک‌ریزی: ممکن است چشم‌ها بیش از حد معمول اشک تولید کنند.
• تاری دید: ممکن است بینایی موقتاً تار شود.

اگر هر یک از این علائم را تجربه می‌کنید، مهم است که به پزشک مراجعه کنید تا علت دقیق تشخیص داده شود و درمان مناسب آغاز گردد. عفونت‌های چشمی می‌توانند از نظر شدت متفاوت باشند و برخی ممکن است به درمان‌های فوری نیاز داشته باشند تا از آسیب دائمی به چشم جلوگیری شود.

علل عفونت چشم

عفونت چشم می‌تواند ناشی از ویروس‌ها، باکتری‌ها، قارچ‌ها، یا انگل‌ها باشد. این میکروارگانیسم‌ها می‌توانند از طریق تماس مستقیم با دست‌های آلوده، استفاده از وسایل شخصی دیگران مانند عینک یا حوله، استفاده از لنزهای تماسی که به درستی تمیز نشده‌اند، یا از طریق آسیب‌های چشمی وارد چشم شوند:

 عفونت‌های باکتریایی

 عفونت های باکتریایی چشم توسط باکتری‌های مضری ایجاد می‌شود که به قسمت‌های مختلف چشم حمله می‌کنند.

 عفونت‌های باکتریایی یکی از شایع‌ترین علل عفونت چشم هستند و اغلب با ترشحات چرکی و قرمزی شدید چشم مشخص می‌شوند.

عفونت‌های باکتریایی شایع چشم شامل ورم ملتحمه (چشم صورتی)، گل‌مژه و بلفاریت است.  این عفونت‌ها اغلب منجر به علائمی مانند قرمزی، ترشح و تحریک می‌شوند. 

 باکتری‌ها می‌توانند از طریق تماس مستقیم با دست‌ها، آب یا اشیاء آلوده وارد چشم شوند.  استفاده از لنزهای تماسی، به ویژه خوابیدن در آنها، می‌تواند خطر ابتلا به عفونت‌های باکتریایی را افزایش دهد.

 عفونت‌های ویروسی

 ویروس‌هایی مانند "آدنوویروس"، ویروس "هرپس سیمپلکس" و ویروس "واریسلا-زوستر" می‌تنواند منجر به عفونت‌های ویروسی چشم شوند.  ورم ملتحمه ویروسی و کراتیت ویروسی نمونه‌هیی از عفونت‌های ویروسی چشم هستند.  آنها معمولاً با ترشحات آبکی و قرمزی مشخص می‌شوند. 

 عفونت های قارچی

 نادر هستند اما می‌توانند جدی باشند و نیاز به تشخیص و درمان فوری دارند. این نوع عفونت‌ها معمولاً در اثر تماس چشم با مواد آلوده یا آسیب‌دیدگی چشم ایجاد می‌شوند.   فعالیت هایی مانند باغبانی بدون محافظت مناسب از چشم می‌تواند چشم ها را در معرض هاگ‌های قارچ قرار دهد.

 عفونت انگلی

 عفونت‌های انگلی اگرچه نادر هستند، اما می‌توانند باعث عفونت‌های شدید چشمی مانند "کراتیت آکانتاموبا" شوند.  این نوع عفونت اغلب با بهداشت ضعیف لنزهای تماسی یا قرار گرفتن در معرض آب آلوده مرتبط است.

 آلرژی

واکنش‌های آلرژیک می‌تواند علائمی مشابه عفونت‌های چشمی مانند قرمزی، خارش و اشک ریزش ایجاد کند.  آلرژن‌هایی مانند گرده، گرد و غبار و موی حیوانات خانگی می‌توانند چشم‌ها را تحریک کرده و منجر به ورم ملتحمه آلرژیک شوند.

 قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی

 قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی، مانند کلر در استخرهای شنا یا مواد شوینده خانگی، یا مواد شیمیایی صنعتی، می‌تواند باعث ورم ملتحمه شیمیایی شود.  این نوع تحریک چشم می‌تواند منجر به قرمزی، سوزش و احساس جسم خارجی در چشم شود.

بهداشت ناکافی در استفاده از لنز تماسی

 آلودگی لنزهای تماسی از عوامل خطر مهم عفونت چشم است.  باکتری‌ها، قارچ‌ها و انگل‌ها می‌‌توانند عدسی‌ها را آلوده کرده و منجر به عفونت شوند.  ضدعفونی نکردن لنزهای تماسی، استفاده طولانی مدت از آنها و استفاده از محلول لنز تاریخ مصرف گذشته، همگی می‌توانند منجر به عفونت شوند.

 آسیب‌های چشمی

 آسیب‌های فیزیکی به چشم مانند خراش یا ضربه، در صورت آسیب دیدن سد محافظ چشم، می‌تواند میکروارگانیسم‌هایی را وارد چشم کند که منجر به عفونت می‌شود.  برای جلوگیری از عفونت و اطمینان از بهبودی مناسب، مهم است که برای هر آسیب چشمی به دنبال مراقبت‌های پزشکی باشید.

 بیماری‌های سیستمیک

 افراد مبتلا به بیماری‌های خاص، مانند دیابت یا "اچ آی وی"، به دلیل ضعف سیستم ایمنی در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به عفونت چشم هستند.

عوامل محیطی و شرایط زندگی

 عوامل محیطی مانند قرار گرفتن در معرض آب کثیف، آلودگی هوا، و محیط زندگی بیش از حد شلوغ می‌تواند خطر ابتلا به عفونت چشم را افزایش دهد.

درمان عفونت چشم

درمان عفونت چشم به علت آن بستگی دارد که می تواند ناشی از باکتری‌ها، ویروس‌ها، قارچ‌ها یا انگل‌ها باشد.  در اینجا چند دستورالعمل کلی برای درمان عفونت چشم آمده است:

 درمان عفونت های باکتریایی چشم

 این عفونت‌ها معمولاً با قطره‌ها یا پمادهای چشمی آنتی بیوتیک، درمان می‌شوند.  مهم است که دوره کامل آنتی بیوتیک را کامل کنید حتی در صورت بهبود علائم.

درمان عفونت‌های چشمی ویروسی

این عفونت‌ها اغلب خود به خود برطرف می‌شوند و ممکن است فقط به مراقبت‌های حمایتی مانند "اشک مصنوعی" یا "قطره های استروئیدی خفیف"، برای کاهش علائم نیاز داشته باشند.  برای موارد شدیدتر، ممکن است داروهای ضد ویروسی لازم باشد.

 درمان عفونت‌های قارچی چشم

درمان ممکن است شامل داروهای ضد قارچ باشد و شروع زودهنگام درمان برای جلوگیری از عوارض بسیار مهم است.

 درمان عفونت‌های انگلی چشم (کراتیت آکانتاموبا)

این یک بیماری جدی است که اغلب با استفاده از لنزهای تماسی همراه است و به "داروهای ضد انگلی خاص" نیاز دارد.

راه‌های پیشگیری از عفونت چشم

پیشگیری از عفونت چشم شامل ترکیبی از اقدامات بهداشتی خوب و توجه به عوامل محیطی است.  در اینجا چند راه برای کمک به پیشگیری از عفونت چشم وجود دارد:

رعایت بهداشت فردی

همیشه دست‌های خود را قبل و بعد از تماس با چشم‌ها بشویید. شستن مکرر دست‌ها یکی از موثرترین راه‌ها برای جلوگیری از گسترش عفونت‌ها است.

استفاده صحیح از لنزهای تماسی

دستورالعمل‌های مربوط به استفاده، تمیز کردن و نگهداری لنزها را دقیقاً رعایت کنید.

اجتناب از مواد حساسیت‌زا

از تماس با موادی که ممکن است باعث حساسیت چشمی شوند، خودداری کنید.

استفاده از محافظ چشم

در محیط‌های پر خطر مانند آزمایشگاه‌ها یا محیط‌های کاری که با مواد شیمیایی سروکار دارند یا در محیط‌های پرگرد و غبار و به طورکلی هنگام انجام فعالیت‌هایی که ممکن است به چشم آسیب برسانند، از عینک محافظ استفاده کنید.

مراقبت در استفاده از محصولات آرایشی چشم

از به اشتراک گذاشتن لوازم آرایشی چشم و استفاده از محصولات منقضی شده خودداری کنید.

روبالشی‌ها را تمیز نگه دارید

ملحفه‌ها، روبالشی‌ها و حوله‌های خود را به طور مرتب بشویید تا خطر آلودگی باکتریایی یا ویروسی را به حداقل برسانید.

استفاده از حوله و وسایل شخصی

استفاده از حوله و وسایل شخصی و عدم استفاده از وسایل شخصی دیگران همچون حوله و عینک، به منظور جلوگیری از انتقال عفونت.

مراقبت‌های پزشکی

در صورت مشاهده علائم عفونت چشمی مانند قرمزی، تورم، ترشح یا درد، باید به سرعت به پزشک مراجعه کنید تا از تشدید عفونت جلوگیری شود.

به یاد داشته باشید، در حالی که این اقدامات می‌تواند به جلوگیری از عفونت چشم کمک کند، جایگزین توصیه‌های پزشکی یا درمان حرفه‌ای نیستند. 

کلام پایانی

 برای درمان عفونت‌های چشمی، بسته به نوع و شدت آن‌ها، روش‌های مختلفی وجود دارد. در صورت مشاهده هرگونه علائم عفونت چشمی، مراجعه به چشم‌پزشک برای تشخیص دقیق و درمان مناسب ضروری است زیرا برخی از عفونت‌های چشمی در صورت عدم درمان می‌توانند منجر به شرایط جدی‌تر یا از دست دادن بینایی شوند.

سوالات متداول

در اینجا به ۸ سوال متداول در زمینه عفونت چشمی پاسخ داده‌ایم:

۱. عفونت چشمی چیست؟

   عفونت چشمی می‌تواند شامل التهاب و عفونت در قسمت‌های مختلف چشم مانند ملتحمه، قرنیه یا پلک‌ها باشد.

۲. عفونت چشمی، چه علائمی دارد؟

   علائم شایع شامل قرمزی، خارش، ترشحات آبکی، احساس وجود جسم خارجی در چشم و افزایش تولید اشک است.

۳. چه عواملی باعث عفونت چشمی می‌شوند؟

   عوامل مختلفی مانند باکتری‌ها، ویروس‌ها، قارچ‌ها و انگل‌ها می‌توانند باعث عفونت چشمی شوند.

۴. درمان عفونت چشمی چگونه است؟

   درمان بستگی به نوع عفونت دارد و می‌تواند شامل قطره‌های چشمی آنتی‌بیوتیک، داروهای ضدویروسی یا ضد قارچی باشد.

۵.چه زمانی باید از قطره‌های چشمی آنتی‌بیوتیک استفاده کرد؟

    استفاده از قطره‌های چشمی آنتی‌بیوتیک باید زیر نظر پزشک و برای عفونت‌های باکتریایی صورت گیرد.

۶. آیا عفونت چشمی مسری است؟

   بله، برخی از انواع عفونت‌های چشمی مانند ورم ملتحمه می‌توانند مسری باشند.

۷. چگونه می‌توان از عفونت چشمی پیشگیری کرد؟

   رعایت بهداشت فردی، شستن دست‌ها و استفاده نکردن از وسایل شخصی دیگران مانند حوله یا عینک می‌تواند کمک‌کننده باشد.

۸. آیا عفونت چشمی می‌تواند باعث آسیب دائمی به چشم شود؟

   در صورت عدم درمان به موقع، برخی عفونت‌ها می‌توانند به قسمت‌های عمیق‌تر چشم آسیب برسانند.